ลาวมีทรัพยากรที่ยังคงอุดมสมบูรณ์มากแต่จำนวนประชากรน้อยไม่กี่ล้านคน ความจำเป็นหรือแรงกดดันในการเร่งรัดพัฒนาเศรษฐกิจมันน้อย ลาวเพียงแต่ไม่อยากตกขบวนรถไฟสาย aseanization ไม่ได้ต้องการแข่งความเป็นเจ้าในภูมิภาคเป็นเสือเศรษฐกิจ ลาวจะคล้ายกับบรูไนตรงที่ประชากรจะขาดทักษะวิชาชีพ หรือการสร้างอาชีพ ประกอบกิจการ และไม่มีเทคโนโลยี จึงมีแนวโน้มว่าจะเป็นรัฐสวัสดิการ เรียนฟรี รักษาพยาบาลฟรี เบี้ยคนชรา อื่นๆตามมา จาการที่รัฐบาลนั้นขายไฟฟ้า พลังงาน ทรัพยากรป่าไม้ได้จำนวนมากพอจะเลี้ยงดูประชากรได้
ส่วนการลงทุนในลาวนั้นมักใช้เป็นฐานผลิตสินค้าเพื่อส่งเข้าไปยังจีนเสียมากกว่าเนื่องด้วยกำลังบริโภคของลาวมีน้อย คนส่วนใหญ่ทำเกษตรหากินกับป่า แม่น้ำตามวิถีชีวิตที่เรียบง่ายแบบดั้งเดิม กำลังซื้อของลาวจะมาจากคนชั้นสูง จากข้อมูลของวุฒิศักดิ์คลิกนิคเปิดเผยว่าในกลุ่มประเทศ CLMV ลูกค้าชาวลาวมีเป็นลูกค้าเกรด A ไทยเป็น B สินค้าที่เข้าไปจำหน่ายควรจะมุ่งเน้นกลุ่มคนชั้นสูง ที่นิยมเสพวัฒนธรรมดนตรี อาหาร ภาพยนต์ต่างประเทศ